Oerkreet
Ooit, toen ik mijn schrijvershuisje betrok, had ik er een droom bij van er aankomen met de hond, in een luie stoel plaatsnemen en dat die hond dan onder mijn benen zou kruipen om daar te slapen terwijl ik mijn tijd zou vullen met schrijven.
Nu weet ik natuurlijk dat dromen niet zomaar werkelijkheid worden. Je moet ervoor werken. In dit geval zat de grootste uitdaging in het trainen van Mec die moest leren ontspannen, in plaats van nerveus zestig rondjes rond het huis te lopen omdat hij alle windrichtingen in de gaten wil houden.
Uitbundig
De eerste paar keer was het dus stressvol, ook omdat hij soms met de noorderzon vertrok omdat er ergens een hert verdween of er een auto aan de andere kant van de wereld iets te uitbundig remde. Dat gedeelte van ‘onder mijn benen kruipen en slapen’ had ik dus al snel aangepast naar ‘ergens wakker in mijn zicht liggen’.
Maar omdat aanhouders winnen, brak het moment aan dat ik zat te typen, in mijn verhaal verdween en toen ik weer bijkwam en om me heen keek, Mec rustig naast mijn stoel lag te slapen. ‘Dreams cán come true’, zong Gabrielle al. Het nadeel van uitgekomen dromen is wel dat je er een herhaling bij verwacht: vanaf nu is het voor altijd zo. En gister was dat duidelijk niet zo.
Er klonk namelijk een oerkreet door de bomen van een mens in doodsnood.
Een lijk?
Hond schrikt wakker. Ik schrik van kreet en hond. Hond schiet als een raket weg. Laptop valt. Ik ren in verwarring achter hem aan. Holderdebolder op mijn slippers de gemaaide velden over, langs hooirollen en koeienvlaaien. Was er iemand vermoord? Zou ik Mec bij een lijk aantreffen? Tot ik hem nabij het viaduct tegenkwam en hij me verward aankeek. ‘Ik was het niet, Sherlock’ zei ik. We stonden samen op scherp toen er een nieuwe doodskreet klonk, nu dichterbij en ook een beetje boven ons. Ik bleek toch meer van de ‘flight’ dan de ‘fight’ te zijn en probeerde weg te duiken.
Daar bungelde iemand aan een elastiek. Het was natuurlijk hoogseizoen én zaterdag. Sommige mensen dromen er dan van om van een Viaduct te springen, omdat dat kan. Ik voorzag mijn aangepaste droom voortaan van een voetnootje: *behalve in de weekenden van juli en augustus, dan blijven we thuis.