Spektakel

‘Ga je naar het circus?’ zei mijn broer. ‘Waarom?!’

Toen we klein waren en met onze ouders op vakantie in Frankrijk waren, bezochten we altijd een ‘spectacle gratuit’. Dat was meestal een circusje in een bloedhete tent, dat werd gerund door een familie waarvan de vader spreekstalmeester, acrobaat, clown en messenwerper was. Zijn vrouw deed de rest: van de kaartverkoop tot het aanzetten van de haperende muziek die ergens uit een box kraakte. Dan was er nog ergens een uitgemergelde ezel die met twee kinderen op de rug door een hoepel moest hobbelen. Na afloop moest je ze een fooi toestoppen.

Zielig

Mijn broer gebruikte het woord ‘trauma’ bij de herinnering aan dat ‘spektakel’, omdat hij het vooral heel erg zielig vond dat mensen zo door het leven moesten gaan en wij daarnaar moesten kijken. Hij heeft zich daarom voorgenomen nooit meer een circus te bezoeken.

Ik heb er compleet het tegenovergestelde aan overgehouden: de geur van hooi, de zigeunermuziek, de spanning van een act die misschien wel mislukt en de keuze van zo’n familie of groep om een andere weg te bewandelen dan de rest van de wereld, van dorp naar dorp te trekken, hun innerlijke ‘freak’ te verenigen met de vrijheid van de clownerie en de acrobatiek.

Pipo-wagens

Daarom zat ik vooraan op een klapstoel bij Cirque Bidon dat elk jaar met Pipo-wagens die door paarden worden voortgetrokken, de regio doorkruisen. Op de plek waar ze voorstellingen geven, staan die wagens prachtig uitgelicht in een cirkel rond de tentloze piste.

Iemand jongleerde, iemand stootte telkens zijn hoofd in een veel te langdradige sketch, een clown deed iets met een ladder en er was een lollige act met fietsende kippen op een touw.

Chansons

Hoogtepunt vond ik misschien wel de pauze, toen de zwaar bebaarde spreekstalmeester zijn handorgel erbij pakte, Franse chansons inzette en het publiek mee begon te zingen.

Wie niet wist wat te doen met een grote moestuinopbrengst, werd aan het einde van de voorstelling opgeroepen om groente en fruit te doneren. Ik zal er fluks een flesje wijn langsbrengen om ze te bedanken voor een avond waarin m’n kinderhart zich weer heerlijk heeft kunnen laven aan die goede oude circus-sfeer.