Het eerste wat me opviel aan de vrouw die tegenover me in de metro zat, was haar neusje. Het had een klein beetje wip en het leek een verdwijnpunt te zijn voor de rest van haar gezicht.
Hyperaantrekkelijk
Het duurde daardoor even voor haar oor mijn aandacht trok. Maar eenmaal gezien, liet het me niet meer los. Eindelijk begreep ik …
Verder lezen
Er komt nooit iemand bij dit meer, zeg ik altijd als ik er mensen naartoe breng. Ik ben er altijd alleen, om op een stronk aan de waterrand plaats te nemen en over het water uit te kijken. Of nou ja, er zijn zwaluwtjes die over het oppervlak scheren en te drinken pakken.
Hulzen
Alhoewel, er zijn ook wel eens …
Verder lezen
‘Help’, riep ik en sprong op van mijn stoel om mijn broek uit te trekken. Even daarvoor had ik al een stekende pijn in mijn zij gevoeld op de plek waar het elastiek van mijn onderbroek de boel ophoudt. Die steek trok langzaam omhoog en werd steeds intenser. Het elastiek verschuiven hielp niet, krabben ook niet. Dit was niet pluis. …
Verder lezen
Mensen die schrijven, zitten en God wat zit ik graag. Het liefst in een half liggende houding, zo’n houding waar een chaise longue voor is uitgevonden, of een bed. Ik heb er ook een gevleugelde uitspraak voor: ‘Hè hè’. Mijn moeder schiet altijd weer in de lach als ik na een reis van acht uur of een ommetje van vijf …
Verder lezen