Verduistering
Op de dag waarop de totale zonsverduistering plaatsvond in Amerika, was ik in Richmond, Virginia. Daar zou een 80 procent verduistering te zien zijn, waardoor ik er een missie van had gemaakt een brilletje te scoren, zodat ik naar de zon kon kijken zonder m’n ogen te beschadigen.
Ergens in mijn tienertijd had ik er ook een meegemaakt. Op het balkon van mijn ouders voelde ik het donker worden, zakte de temperatuur en leken alle vogels dekking te zoeken in de bomen. Door fotofilmpjes keken we naar boven om de maan langzaam voor de zon te zien schuiven. Nu, meer dan twintig jaar later had ik weer een kans om dat mee te maken. Misschien wel de laatste keer in mijn leven, dus waarom zou ik niet mijn best doen?
Eclipse day
Omdat ik had gehoord dat je moest googelen op ‘eclipse glasses near me’, reed ik door Richmond. Borden boven de snelweg waarschuwden dat het vandaag ‘Eclipse day’ was en dat het verboden was om langs de snelweg te stoppen om te kijken. Overal waar je brilletjes zou moeten kunnen kopen, waren ze stijf uitverkocht. Het was ieder voor zich geweest.
Maar een half uur voor de verduistering, had ik toch geluk! Bij de Fresh Market hadden ze er nog vier. ‘Bent u lid?’ vroeg de caissière.
‘Nee.’
‘Voor een bril moet dat… En u moet voor 50 dollar boodschappen doen.’ Ik wierp op dat de bril over een half uur waardeloos zou zijn, maar dat hielp niet. En ineens dacht ik: fuck it, wat een onzin. Ik maak wel foto’s met mijn telefoon en dan kijk ik daar naar.
Sensatie
Vanaf een grasveld in een park keek ik dus níét naar de zon en hoopte op de sensatie van de koelte en de vogels. Terwijl de temperatuur zakte en er op de foto’s die ik maakte niets bijzonders te zien was, kwam er een vrouw in m’n buurt zitten die een brilletje opzette. ‘Kun je iets zien,’ vroeg ik voorzichtig. ‘Ja!’ zei ze. ‘Wil je ook even kijken?’
Zo leerde ik hoe tachtig procent verduistering, honderd procent verbroederde. Lang nadat het spektakel voorbij was, zaten we nog te kletsen. Ze heet Mary Lou en staat in mijn telefoon als ‘eclipse friend’. Iemand om, net als dat vervreemdende natuurfenomeen, nooit meer te vergeten.
