Er was sprake van een deken en een kofferbak geweest.
De laatste mensen die ik wilde zien en spreken op mijn onderzoeksreis door Amerika, bevonden zich in een afgelegen natuurgebied aan de steile rotskust van Californië. Een paar weken voor onze afspraak, stortte een gedeelte van de toegangsweg in. Niemand mocht het gebied meer in of uit. Van de andere …
Verder lezen
Het was een rit waar ik twee dagen over deed: Van Colorado door de besneeuwde Rocky Mountains naar de woestijn van Utah en uiteindelijk Arizona. Het was misschien wel de mooiste rit die ik ooit had gemaakt door verlaten woestijnlandschappen, rode rotsformaties, uitgesleten steenlagen, elektriciteitspalen in plaats van bomen, een enkel huis op een verlaten vlakte waar altijd een gebrek …
Verder lezen
Na lange, zware interviews wilde ik even weg van de bewoonde wereld en de natuur in, dat leek me de perfecte oplossing voor m’n overvolle hoofd.
Er was keuze te over. De Blue Ridge Parkway in North-Carolina bestaat uit bergen, bergen, bergen en bos, bos, bos. Na wat googelen koos ik voor iets met een ‘look out’. Zo kwam het …
Verder lezen
Telkens als ik bij een van die welbekende Amerikaanse koffieketens aan de toonbank verscheen om een shaken oatmilk hazelnut espresso te bestellen, gewoon omdat dat op het bord stond, speelde zich het volgende tafereel af:
’Name?’
‘Ivo’
‘Sorry?’
‘Ivo’
‘Ewo?’
‘Ivo’
‘Evil?’
‘Ivo… Think evolution, without the -lution.’
‘Your name is Evolution?’
‘…Harry, it’s Harry.’
‘Ah Harry!’
Het had elke …
Verder lezen
‘Ik ben er!’ whatsappte ik naar mijn vriendin. Ik stond voor haar deur in Washington D.C. Ze liet me binnen. Hoe lang hadden we elkaar niet gezien? We rekenden het uit: negen jaar sinds die avond in Parijs.
We kennen elkaar sinds ik in 2006 in Zuid-Afrika studeerde. Zij managede de backpackers, een oude gevangenis waar ik een cel had …
Verder lezen
Op de dag waarop de totale zonsverduistering plaatsvond in Amerika, was ik in Richmond, Virginia. Daar zou een 80 procent verduistering te zien zijn, waardoor ik er een missie van had gemaakt een brilletje te scoren, zodat ik naar de zon kon kijken zonder m’n ogen te beschadigen.
Ergens in mijn tienertijd had ik er ook een meegemaakt. Op het …
Verder lezen
‘Ga je mee naar Battery Park om het Vrijheidsbeeld te bekijken’, vroeg ik aan de vriendin die zo aardig was om haar New Yorkse logeerkamer aan te bieden. Ze trok een vies gezicht. Wat moest zij in Godsnaam in dat door toeristen overlopen gebied? Ja daar had ze een punt. Maar ik wilde per se een bezoekje brengen aan Lady …
Verder lezen
Terwijl ik op het New Yorkse station van Chambers Street op de metro stond te wachten, had ik het gevoel dat ik aangekeken werd. Het bleek de muur te zijn: twee ogen van mozaïek die er in 1998 in waren gemetseld voor de kunsttentoonstelling Oculus.
Ik vroeg me af wat deze ogen allemaal hadden gezien en hadden zien veranderen. In …
Verder lezen
Het begon met het nummer Samson van Brittany Howard waarin een eenzaam door de ruimte dwalend trompetje zit. Daarna kwam ik weer zo’n trompetje tegen in Alone Together van Gary Clark jr. dat iets swingender in elkaar zit. Wat er gezongen werd, kreeg ik niet helemaal mee (daar heb ik vaker last van) maar die trompetjes vonden zo hun weg …
Verder lezen
Altijd als ik me in een nieuwe wereld begeef, vraag ik me af waar de mensen waarbij ik in taxi’s stap, die koffie zetten in cafés, eten komen brengen, tickets aannemen, van ’s ochtends 4 uur tot ’s avonds 22.00 uur tours begeleiden en ga zo maar door, van dromen. Als ze wakker worden, wat maakt dan dat ze zin …
Verder lezen