Zin

Altijd als ik me in een nieuwe wereld begeef, vraag ik me af waar de mensen waarbij ik in taxi’s stap, die koffie zetten in cafés, eten komen brengen, tickets aannemen, van ’s ochtends 4 uur tot ’s avonds 22.00 uur tours begeleiden en ga zo maar door, van dromen. Als ze wakker worden, wat maakt dan dat ze zin in de dag hebben?

Invulling

Ik weet heus dat ‘zin in de dag hebben’ vaak pas kan als je de stap van overleven naar leven hebt kunnen zetten. En dat het een aanname is, of een westerse invulling van het leven, om alleen iets te doen als je het leuk vindt of als het ergers toe leidt. Maar toch: welke doelen worden hier nagestreefd?

Die vraag daadwerkelijk stellen, voelde ongepast. Het contact tussen onze werelden is gereduceerd tot het laten zien van een creditcard. Zij vragen om een tip en ik geef die gul, opdat als er dromen zijn, die hopelijk eerder verwezenlijkt kunnen worden.

Snelheidsduivel

Pas toen ik naast een snelheidsduivel in de auto bleek te zijn gestapt in San Jose, Costa Rica, verloor ik mijn terughoudendheid. Hij haalde zulke gevaarlijke capriolen uit dat ik niet zeker wist of we heelhuids mijn hotel gingen bereiken. Ruziemaken met een maniak is vaak niet zo verstandig; een rijstijl verraadt veel over iemands karakter.

‘Waar droom je eigenlijk van?’ vroeg ik dus. Hij was even van zijn stuk. ‘Een nieuwe telefoon,’ zei hij resoluut. Dat was eigenlijk geen verrassing want hij had ons door de stad genavigeerd op basis van het enige nog werkende hoekje van zijn telefoonscherm dat hij, terwijl het heftig knipperde, tegen zijn oog hield.

‘Maar stel dat je er morgen, of straks, niet meer bent,’ zei ik terwijl ik op de weg wees. ‘Wat had je dan jammer gevonden?’

Zee

Hij dacht even na. ‘Dat ik niet naar de zee ben geweest. Mijn familie woont daar. Ik hou van de zee.’ Hij begon al vaart te minderen en ineens te lachen: ‘Oke, oke, I will take it easy sir, don’t be scared.’

Ik lachtte ook. ‘Muchos gracias,’ zei ik. ‘Ben je in staat om binnenkort naar de zee te gaan?’

Ondeugende ogen. ’It all depends on your tip…’

Toen lachte ik en rondde alles naar boven af, blij dat er toch een klein tipje van de sluier was opgelicht.