Een schrijversleven in een Frans tiny house

Zo schrijf je een stukje over hooibalen en zo word je van meerdere kanten ingewreven dat je er werkelijk geen reet van hebt begrepen. Dat is althans mijn samenvatting van enkele reacties die er binnenkwamen op m’n stukje over de in kleurig plastic ingekapseld balen die de Franse velden bevolken. Ik schreef erover omdat ik het aanzicht van de opgerolde …

Soms vergeet ik dat ook hier, in Midden-Frankrijk, waar de winkels nog altijd tijdens de lunch sluiten, scholen dichtgaan omdat er te weinig aanwas is en waar veel paden onverhard zijn geblijven, de vooruitgang zomaar de kop op kan steken.

Zo rond deze tijd verheug ik me namelijk altijd op de opgerolde hooibalen die na een flinke maaibeurt kriskras op …

Vorig jaar kwam ik op een van m’n vele wandelingen ineens een prachtige paarse tros paraplu-achtige bloemen tegen die ik nooit eerder had gezien. Het bleek om een akelei te gaan die in het wild een plekje in de berm voor een weiland had uitgekozen. Het was een kwestie van opletten en dagelijks langslopen, wachten en hopen dat niemand de …

Ik maakte kennis met de wijnboer die naast mijn schrijvershuisje een wijngaardje bestiert. Het was een zeer aardige man die noest achter een grasmaaier liep om het gras rond de ranken zo kort mogelijk te houden. Ik vroeg of ik de wijn eens mocht proeven, maar daar ging hij niet heel happig op in. Het gaardje was klein, de opbrengst …

Er was een tijd dat ik, om mijn rug sterker te maken, op de sportschool meedeed aan yoga. Soms vergat ik dat ik de enige man in de groep was, tot de lerares dingen zei als: ‘Kom op dames, maak met je benen de “V” van “Victory”!’ en ‘Doe je handen bij je BH-bandjes, daar gaan we!’

Het lekkerste aan …

Lang werd gedacht dat honden de wereld alleen in zwartwit konden zien, maar inmiddels is uit onderzoek gebleken dat ze ook tinten geel, blauw en violet meekrijgen.

Ik vroeg me af of Mec deze prachtige regenboog bemerkte. Hij liep er net zo achteloos naartoe als van weg, terwijl ik bleef staan om de scherpte en kleuren in me op te …

Ondanks het dreigende onweer had ik zin in een grote wandeling. Mec keek om de paar passen om, alsof hij liever terug naar huis ging, maar ik bleef zeggen: ‘kom op, doorlopen’ en ik dacht daar achteraan ‘We zijn toch zeker niet van suiker?!’ want ik had zelf ook wat aansporing nodig.

Het leverde dit kiekje op dat me aan …

Er ligt een constante dreiging op de loer. In de herfst en de winter zijn het vallende takken, in de zomer is het de hitte en in de lente is het al het andere. Het is heus mijn lievelingsseizoen (al denk ik dat geloof ik elk seizoen wel een keertje): er is niets heerlijkers dan wandelen in de zoete geur …

De terugreis bestond uit veel etappes die over vier dagen waren uitgesmeerd. Op elke plek had ik een paar uur om er wat van te maken. In Bangalore kon ik bij mede-Troost TV-correspondent Marion Heinicke-Sinha terecht voor een avondje kletsen en eten. Ze had zalig gekookt en haar kinderen schoven aan, waardoor ik ook een inkijkje kreeg in het schoolgaande …

Toen ik jong was, was ik dol op topografie. Ik kon naar de wereldbol staren of in de Grote Bosatlas bladeren en stelde me bij allerlei namen en plaatsen voor hoe het daar zou zijn. Bij de Golf van Bengalen had ik me iets magistraals ingebeeld: koeien op het witte zand die schuilden onder kokospalmen, tropische bloemen en misschien ook …