Een lieve vriendin vroeg me hoe het was om op de radio bij Spijkers met Koppen te gast te zijn. Ik biechtte op dat ik het een beetje in een waas had ervaren. Je komt namelijk aan, wordt met koffie opgevangen achter de schermen. Daar hoor je hoe ze het gesprek voor zich zien.
Dan word je meegenomen en loop …
Verder lezen
Ik had slechts 25 minuten om van de vertraagde Thalys met alle bagage naar de metro te hollen, negen Parijse haltes te tellen en met zevenmijlslaarzen aan naar de trein te sprinten. De laatste trein. Toen ik er hijgend aankwam, was het spoor leeg. Teringtrein! riep ik uit de grond van m’n hart. Ik slikte tranen weg die te maken …
Verder lezen
Er zit een verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. Dat heeft mijn vader aan den lijve ondervonden.
De gemeente Maassluis wilde een reeks bomen kappen om plek te maken voor een nieuwe peperdure sporthal. Maar die bomen zijn de thuisplaats van een kolonie roeken, beschermde vogels die niet voor niets beschermd zijn.
Mijn vader is een grote natuurvriend en …
Verder lezen
Vanmorgen sprong het paardje er weer uit. Ik was vergeten dat het er zat, daar op de muur van het huis langs de weg. Weer of geen weer, het staat er enthousiast opspringend tussen de luiken. Wat me bezighoudt, is hoe het toch komt dat het me soms wel en vaker niet opvalt.
Ik moest daardoor aan de film Moonage …
Verder lezen
“Dag, je spreekt met de Radio 10 Ochtendsjoooo. Ik bel je omdat ik van mijn bronnen heb vernomen dat jij een hele grote fan bent van Wie is de Mol? Nu willen we morgenochtend in de ochtendsjoooo aandacht aan het nieuwe seizoen besteden en dus vroeg ik me af of we je kunnen bellen. Want ja, jij hebt dus al …
Verder lezen
Al langer overwegen we om ons tiny house met de roze luiken iets uit te breiden. We zijn immers twee reuzen die met een reusachtige hond in een paddenstoel wonen. De ruimte is dan per definitie beperkt.
Bezoekers geef ik meestal een audiotour die begint met de voortuin om via de moestuin naar de achtertuin met het uitzicht te lopen …
Verder lezen
Ik was van plan om een giftig stukje te schrijven over onze postbode. En dan niet de postbode die vorig jaar Kapitein Zwartpoot doodreed en die we daarna ‘de moordenaar’ zijn gaan noemen, omdat het op een of andere manier wrang geestig is om droogjes ‘o daar is de moordenaar met de post’ te kunnen zeggen.
Maar nee, de moordenaar …
Verder lezen
‘Je wil er zeker even naar binnen?’ vroeg F. toen ik voor de vierde keer opmerkte dat Chateau de Biron zo indrukwekkend boven de bossen van de Dordogne uitstak.
Ik knikte. Frankrijk heeft naar schatting 40.000 kastelen en ik heb er in principe genoeg van gezien om mijn portie aan fikkie te kunnen geven, maar ik kon het toch niet …
Verder lezen
‘Hey’, zei ik, terwijl ik naar een aanplakbiljet wees. ‘Ze hebben hier op mijn verjaardag glühwein en er is iets van een kerstmarkt. Leuk, kunnen we daar naartoe.’ We zaten bij het café op de hoek van het marktplein in Monpazier, een prachtig stadje in de Dordogne. F heeft er fijne herinneringen aan van dertig jaar geleden, toen hij hier …
Verder lezen
Nu de kachel weer de hele dag brandt om tegenwicht te bieden aan de kille herfst, heb ik er een dagelijkse taak bij: takken sprokkelen.
Ik loop door de tuin en verzamel exemplaren van allerlei diktes. Het is een middeleeuws klusje dat verrassend veel voldoening geeft, omdat je vooruit werkt en bijdraagt aan de dagelijkse warmte in huis. Bovendien vind …
Verder lezen