Er was sprake van een deken en een kofferbak geweest.
De laatste mensen die ik wilde zien en spreken op mijn onderzoeksreis door Amerika, bevonden zich in een afgelegen natuurgebied aan de steile rotskust van Californië. Een paar weken voor onze afspraak, stortte een gedeelte van de toegangsweg in. Niemand mocht het gebied meer in of uit. Van de andere …
Verder lezen
Na lange, zware interviews wilde ik even weg van de bewoonde wereld en de natuur in, dat leek me de perfecte oplossing voor m’n overvolle hoofd.
Er was keuze te over. De Blue Ridge Parkway in North-Carolina bestaat uit bergen, bergen, bergen en bos, bos, bos. Na wat googelen koos ik voor iets met een ‘look out’. Zo kwam het …
Verder lezen
‘Had ik zelf zeep mee moeten nemen?’ vroeg ik aan de enige andere aanwezige in de wasserette. Ze gaf haar kind de borst en staarde wat wezenloos voor zich uit. ‘Ja,’ zei ze met een mond zonder tanden.
De wasserette heette The Soap Box en ik vond het best een ding dat ze desondanks geen zeep verkochten. Bij een enorme …
Verder lezen
Het zou kunnen dat als je in New York ergens te gast bent en de gastheer of -vrouw je vraagt om even iets uit de vriezer te pakken, je dan oog in oog komt te staan met een hele plank vol bevroren bananenschillen, worstelschaafsel en klokhuizen.
De eerste keer dat het me gebeurde, voelde ik schroom om ernaar te vragen. …
Verder lezen
‘Open je ogen!’ staat er op een groot spandoek langs de weg die langs een groot meer naar een verlaten watermolen loopt. Ik kom er al enkele jaren en ik zie er zelden iemand. Het spandoek was een verrassing.
Het meer moet weg. Toen ik dat voor het eerst hoorde, was ik razend. Welke gek wil zo’n prachtige plek van …
Verder lezen
‘Waarom heb je dat nog niet opgeschreven?’ vroeg Debbie, m’n schilderlerares. Ik had net uitvoerig uit de doeken gedaan wat er in het bos was gebeurd en inderdaad leende de hele saga zich voor een prima stukje. Toch voelde ik schroom. Waar was ik bang voor, vroeg ik me af. Dat mensen niet meer bij hem in de buurt durfden …
Verder lezen
Het begon met het nummer Samson van Brittany Howard waarin een eenzaam door de ruimte dwalend trompetje zit. Daarna kwam ik weer zo’n trompetje tegen in Alone Together van Gary Clark jr. dat iets swingender in elkaar zit. Wat er gezongen werd, kreeg ik niet helemaal mee (daar heb ik vaker last van) maar die trompetjes vonden zo hun weg …
Verder lezen
‘Het is een zegen om iets met avocado te zien,’ zei Christina, al wist ik toen nog niet hoe ze heette. We stonden naast elkaar op het vliegveld van San José op onze bestelling te wachten bij het enige café dat geen junk food verkocht. ‘Ja,’ zei ik. ‘Het is goed zoeken, maar af en toe kun je een gerecht …
Verder lezen
Altijd als ik me in een nieuwe wereld begeef, vraag ik me af waar de mensen waarbij ik in taxi’s stap, die koffie zetten in cafés, eten komen brengen, tickets aannemen, van ’s ochtends 4 uur tot ’s avonds 22.00 uur tours begeleiden en ga zo maar door, van dromen. Als ze wakker worden, wat maakt dan dat ze zin …
Verder lezen
We liepen door een snikheet en vochtig regenwoud over een pad dat was aangelegd, langs een waterleiding die nooit in gebruik was genomen. Handig want nu hoefden we niet met machetes aan de slag om ons een weg door al dat ondoordringbaars te banen.
Indiana Jones
Zo had ik me een wandeling in het tropisch regenwoud van Panama alleen wel …
Verder lezen