Ooit voor de Piramiden van de Zon en de Maan te staan, leek me zo’n avontuurlijke jongensdroom die toch nooit uit zou komen. Tot ik ontdekte dat ze op slechts 50 km buiten Mexico Stad lagen, op een plek die Teotihuacán heet. Er ging de volgende dag ook nog een tour!
Kers op de taart
Bij het ochtendgloren stapte ik …
Verder lezen
De kraanvogels riepen me naar buiten. Twee keer per jaar vliegen ze over ons huis heen en twee keer per jaar ga ik kijken, maak ik foto’s en video’s om de markering van de tijd vast te leggen: de definitieve overgang naar, in de dit geval, de winter.
Knel
Toen ik op reis was stuurde F. de eerste kraanvogelbeelden door …
Verder lezen
Ik weet nog waar ik was: in een taxi met een chauffeur die wilde weten waar ik vandaan kwam, welke taal ik sprak en of het er leuk was. Terwijl hij die vragen stelde, kwamen de appjes binnen: 35 zetels (was het toen nog). Het Nederland dat ieder jaar de Tweede Wereldoorlog herdenkt opdat we niet vergeten wat het uitsluiten …
Verder lezen
Het eerste wat me opviel aan de vrouw die tegenover me in de metro zat, was haar neusje. Het had een klein beetje wip en het leek een verdwijnpunt te zijn voor de rest van haar gezicht.
Hyperaantrekkelijk
Het duurde daardoor even voor haar oor mijn aandacht trok. Maar eenmaal gezien, liet het me niet meer los. Eindelijk begreep ik …
Verder lezen
Er komt nooit iemand bij dit meer, zeg ik altijd als ik er mensen naartoe breng. Ik ben er altijd alleen, om op een stronk aan de waterrand plaats te nemen en over het water uit te kijken. Of nou ja, er zijn zwaluwtjes die over het oppervlak scheren en te drinken pakken.
Hulzen
Alhoewel, er zijn ook wel eens …
Verder lezen
‘Help’, riep ik en sprong op van mijn stoel om mijn broek uit te trekken. Even daarvoor had ik al een stekende pijn in mijn zij gevoeld op de plek waar het elastiek van mijn onderbroek de boel ophoudt. Die steek trok langzaam omhoog en werd steeds intenser. Het elastiek verschuiven hielp niet, krabben ook niet. Dit was niet pluis. …
Verder lezen
Mensen die schrijven, zitten en God wat zit ik graag. Het liefst in een half liggende houding, zo’n houding waar een chaise longue voor is uitgevonden, of een bed. Ik heb er ook een gevleugelde uitspraak voor: ‘Hè hè’. Mijn moeder schiet altijd weer in de lach als ik na een reis van acht uur of een ommetje van vijf …
Verder lezen