‘Open je ogen!’ staat er op een groot spandoek langs de weg die langs een groot meer naar een verlaten watermolen loopt. Ik kom er al enkele jaren en ik zie er zelden iemand. Het spandoek was een verrassing.
Het meer moet weg. Toen ik dat voor het eerst hoorde, was ik razend. Welke gek wil zo’n prachtige plek van …
Verder lezen
Ik zat op mijn hurken in de moestuin en prikte gaatjes in de grond voor het klimrek dat tussen een aantal bedden heen loopt. In elk gaatje stopte ik een erwtje en dekte het toe. Het is een van de eerste dingen die ik in een moestuinjaar doe: erwtjes zaaien. Dit jaar was ik laat. Een druk hoofd dat met …
Verder lezen
Er komt nooit iemand bij dit meer, zeg ik altijd als ik er mensen naartoe breng. Ik ben er altijd alleen, om op een stronk aan de waterrand plaats te nemen en over het water uit te kijken. Of nou ja, er zijn zwaluwtjes die over het oppervlak scheren en te drinken pakken.
Hulzen
Alhoewel, er zijn ook wel eens …
Verder lezen
We hadden zin in nog een keer exact hetzelfde te doen: de zon uit zee op zien komen in het huisje op het strand, door de pittoreske straatjes van Ars-en-Ré dwalen, eindeloos wandelen langs de lege kust, nog een keer die gave oude vuurtorens bewonderen, verse oesters en mosselen eten in zo’n cabane en allerlei soort zout bij de pannen …
Verder lezen
Het was acht uur ‘s ochtends en ik liep door mijn lievelingsbos. Zelden was ik er zo vroeg en dat had alles te maken met de hittegolf, want deze week was het 35 graden of warmer. Een fijne bijkomstigheid van dit tijdstip was dat ik het bos wéér met nieuwe ogen zag. Want zo vroeg, met deze hitte, viel het …
Verder lezen
Harde windstoten, slagregens, vallende potten. De tuin ziet er al de hele week gehavend uit: alle stoelen, tafels en de parasol zijn als een mikado-spel over elkaar gebuiteld. Geknakte zonnebloemen, gevallen takken, bladerloze rozen en ga zo maar door.
Al de hele week vraag ik me af of de storm verantwoordelijk is voor de lichte griep die ik voel, of …
Verder lezen
Ivo van Woerden kocht met zijn man Frank een sprookjeshuisje in Frankrijk om er hun droom na te jagen. De vorige twee zomers beschreef hij hoe de relatie met de bouwlustige buren steeds verder verzuurde. Maar net toen hij dacht dat ze ieder contact voortaan uit de weg zouden gaan, kwam alles op zijn kop te staan.
