Holliday-en-Ré

We hadden zin in nog een keer exact hetzelfde te doen: de zon uit zee op zien komen in het huisje op het strand, door de pittoreske straatjes van Ars-en-Ré dwalen, eindeloos wandelen langs de lege kust, nog een keer die gave oude vuurtorens bewonderen, verse oesters en mosselen eten in zo’n cabane en allerlei soort zout bij de pannen inslaan.

Bekende plek

Soms is het fijn om naar een bekende plek te gaan, daar waar je al weet waar je boodschappen kunt halen, hoe de paden in elkaar grijpen en waar de mooie uitzichtjes zich bevinden. De druk om de dagen met avontuur te vullen valt weg, waardoor er ruimte ontstaat voor lezen, schrijven, tekenen of gewoon lekker niets doen.

Gevecht

Pas toen we er weer waren herinnerde ik me het gevecht tegen het zand dat de hele dag je bed in wil kruipen, de glibberige rotsen en werkelijk alle inwoners van het eiland die ‘s middags hun fiets in je uitzicht planten om die daar de hele dag te laten staan. Gelukkig gingen ze, dat was ook geen verrassing meer, rond vijf uur weer weg om je alleen met al dat zand achter te laten.

Maan

Nieuw waren de mensen die bij eb in waadpakken en lieslaarzen naar de oesterbanken togen om daar te doen wat ze hier al eeuwenlang doen. Ook kon ik me de windvaan in de vorm van een haan op het dak van een verlaten fort echt niet meer heugen. Én dan was er de maan die bijna vol in een bad van roze, oranje, rood en paars uit de duinen opkwam.

Ik zoog de zilte lucht naar binnen en wist dat we hier niet voor het laatste zouden zijn.