Protest

‘Open je ogen!’ staat er op een groot spandoek langs de weg die langs een groot meer naar een verlaten watermolen loopt. Ik kom er al enkele jaren en ik zie er zelden iemand. Het spandoek was een verrassing.

Het meer moet weg. Toen ik dat voor het eerst hoorde, was ik razend. Welke gek wil zo’n prachtige plek van de kaart te vegen? Maar in de kranten las ik wat er mis was: de rivier stroomt door het meer en omdat niemand het heeft onderhouden, is de doorgang dichtgeslibt. Het water kan in de zomer niet doorlopen, de temperatuur bouwt op, algen woekeren, vissen sterven en koeien kunnen het water niet meer drinken.

Liefde

Ooit zochten we contact met de eigenaar van de molen en het meer. Er was iemand nodig die liefde in de molen stopte, die het bos en vooral het water zou beheren. Misschien waren wij dat wel? De familie die het bezat, woonde in Parijs en wist niet wat het met het probleemmeer aan moest. Er moest veel geld geïnvesteerd worden om het aan de eisen van de lokale regelgeving te laten voldoen. Dat geld was er niet. Ook niet bij ons.

Inmiddels heeft een visvereniging het meer gekocht en gaat het departement de kosten dragen voor het doorprikken van de dijk en het uitbaggeren van de plek. Daarna moet de rivier zijn oude bedding terugvinden.

Verkeerd gevallen

Dat is verkeerd gevallen in de regio. Ineens blijkt iedereen en zijn grootje van het meer te houden, er dagelijks te wandelen (op tijden dat ik er blijkbaar niet ben) en te vinden dat het behouden moet worden. Er is een protestvereniging opgericht. Elk weekend zijn er grote wandelingen door het gebied, met pijltjes en vlaggetjes en tafels met koek en zopie voor de dorstige wandelaars die allemaal vinden dat er niets mag veranderen.

Eindelijk is er massale liefde voor de plek losgekomen. Al komt die liefde vermoedelijk te laat.

Ik zoek ondertussen een ander wandelgebied, waar je niet om de haverklap wordt aangesproken door mensen in gele hesjes die vrij direct vragen of je wel lid bent van de vereniging. Ik hoop dat er een middenweg te vinden is, dat het meer bijvoorbeeld uitgebaggerd wordt en weer terug kan komen. En ik hoop dat iedereen dan snel weer zijn ogen sluit en thuisblijft.