‘Waarom heb je dat nog niet opgeschreven?’ vroeg Debbie, m’n schilderlerares. Ik had net uitvoerig uit de doeken gedaan wat er in het bos was gebeurd en inderdaad leende de hele saga zich voor een prima stukje. Toch voelde ik schroom. Waar was ik bang voor, vroeg ik me af. Dat mensen niet meer bij hem in de buurt durfden …
Verder lezen
Het drong tot me door hoe ingesleten onze patronen zijn, toen ik me wilde scheren en Mec begon te piepen. Bij gebrek aan woorden, drukt hij zenuwen en/of enthousiasme uit door rondjes te draaien, door me vragend en doordringend aan te kijken en vooral door huilende piepjes te maken.
Dat doet hij als hij weet dat er eten aankomt, dat …
Verder lezen
‘Het is een zegen om iets met avocado te zien,’ zei Christina, al wist ik toen nog niet hoe ze heette. We stonden naast elkaar op het vliegveld van San José op onze bestelling te wachten bij het enige café dat geen junk food verkocht. ‘Ja,’ zei ik. ‘Het is goed zoeken, maar af en toe kun je een gerecht …
Verder lezen
Altijd als ik me in een nieuwe wereld begeef, vraag ik me af waar de mensen waarbij ik in taxi’s stap, die koffie zetten in cafés, eten komen brengen, tickets aannemen, van ’s ochtends 4 uur tot ’s avonds 22.00 uur tours begeleiden en ga zo maar door, van dromen. Als ze wakker worden, wat maakt dan dat ze zin …
Verder lezen
‘Daar waar de rode straatstenen ophouden en het asfalt begint, moet je echt niet lopen,’ zei de gids terwijl we Casco Viejo uitreden, een historische, volledig gegentrificeerde wijk van Panama Stad. ‘Het is daar heel erg gevaarlijk.’
Het idee van gevaar in een vreemde stad, vind ik altijd ontzettend moeilijk te bevatten. Natuurlijk moet je in grote steden uitkijken. Gelukkig …
Verder lezen
Ik was in Mexico tijdens de Dia de Los Muertos, de Dag van de Doden, al duurt die dag ongeveer een maand. Zelden heb ik zoveel skeletten gezien op t-shirts, truien, mokken, kettingen, oorbellen, rugzakken, beeldjes en andere prullaria. En zelden heb ik zoveel mensen zich vol overgave als skelet zien schminken.
Zombie
Er waren ober-skeletten, skeletten in de bus, …
Verder lezen
‘Verboden te zwemmen’, stond er op grote borden bij het strand. Maar de hitte was zo drukkend en de luchtvochtigheid zo hoog dat alleen al kauwen op een cracker tot een uitbraak van heftig zweten leidde. Alles was ongemakkelijk: liggen, want een warme matras. Zitten, want zweterige dijen. Veel drinken, want even later opstaan om naar het toilet te lopen, …
Verder lezen
Wantrouwen proberen weg te nemen, heel veel research en alert zijn op alle details. In de kerstaflevering van Schrijfpraat de podcast (nr. 51) is Ivo van Woerden te gast om aan Kim Linssen en Emmie de Vries over het schrijven van verhalende non-fictie te vertellen. Inclusief een korte voordracht uit ‘De vreemdeling in de tuin’ (en een prijsvraag). Wat komt …
Verder lezen
‘Ik wil een beetje gaan leven, maar ik weet niet hoe…’, zegt Mr. Williams plompverloren in de Oscar-genomineerde film Living (2022). Een prachtige zin en eentje die Mr. Williams in zijn hele lange leven niet eerder heeft uitgesproken.
Mr. Zombie
Hij laat zijn administratieve werk voor wat het is en begint door de stad te dwalen, gaat naar zee, maakt …
Verder lezen
De kraanvogels riepen me naar buiten. Twee keer per jaar vliegen ze over ons huis heen en twee keer per jaar ga ik kijken, maak ik foto’s en video’s om de markering van de tijd vast te leggen: de definitieve overgang naar, in de dit geval, de winter.
Knel
Toen ik op reis was stuurde F. de eerste kraanvogelbeelden door …
Verder lezen