‘Verboden te zwemmen’, stond er op grote borden bij het strand. Maar de hitte was zo drukkend en de luchtvochtigheid zo hoog dat alleen al kauwen op een cracker tot een uitbraak van heftig zweten leidde. Alles was ongemakkelijk: liggen, want een warme matras. Zitten, want zweterige dijen. Veel drinken, want even later opstaan om naar het toilet te lopen, …
Verder lezen
Wantrouwen proberen weg te nemen, heel veel research en alert zijn op alle details. In de kerstaflevering van Schrijfpraat de podcast (nr. 51) is Ivo van Woerden te gast om aan Kim Linssen en Emmie de Vries over het schrijven van verhalende non-fictie te vertellen. Inclusief een korte voordracht uit ‘De vreemdeling in de tuin’ (en een prijsvraag). Wat komt …
Verder lezen
‘Ik wil een beetje gaan leven, maar ik weet niet hoe…’, zegt Mr. Williams plompverloren in de Oscar-genomineerde film Living (2022). Een prachtige zin en eentje die Mr. Williams in zijn hele lange leven niet eerder heeft uitgesproken.
Mr. Zombie
Hij laat zijn administratieve werk voor wat het is en begint door de stad te dwalen, gaat naar zee, maakt …
Verder lezen
De kraanvogels riepen me naar buiten. Twee keer per jaar vliegen ze over ons huis heen en twee keer per jaar ga ik kijken, maak ik foto’s en video’s om de markering van de tijd vast te leggen: de definitieve overgang naar, in de dit geval, de winter.
Knel
Toen ik op reis was stuurde F. de eerste kraanvogelbeelden door …
Verder lezen
Ik weet nog waar ik was: in een taxi met een chauffeur die wilde weten waar ik vandaan kwam, welke taal ik sprak en of het er leuk was. Terwijl hij die vragen stelde, kwamen de appjes binnen: 35 zetels (was het toen nog). Het Nederland dat ieder jaar de Tweede Wereldoorlog herdenkt opdat we niet vergeten wat het uitsluiten …
Verder lezen
Er komt nooit iemand bij dit meer, zeg ik altijd als ik er mensen naartoe breng. Ik ben er altijd alleen, om op een stronk aan de waterrand plaats te nemen en over het water uit te kijken. Of nou ja, er zijn zwaluwtjes die over het oppervlak scheren en te drinken pakken.
Hulzen
Alhoewel, er zijn ook wel eens …
Verder lezen
‘Niet instappen bij auto’s met gele nummerborden,’ was het advies. Ik was 19 en ging voor het eerst alleen op reis. Vijf weken verbleef ik in een kibboets in Israël met een grote groep vrijwilligers van over de hele wereld. Ik werkte buiten de gemeenschap in een wegrestaurant en moest er de chef helpen. Hij sprak geen Engels, maar blafte …
Verder lezen
Heb je dat ook wel eens, dat je buiten bent en je ineens zo ontzettend goed ziet hoe mooi alles is? Het licht dat door de bladeren valt, de waaiers van varens, de schaduwen die ze maken, de vlinders die je lijken te begroeten en de koolmeesjes die niet alleen naar elkaar maar ook naar jou lijken te fluiten?
Ik …
Verder lezen
Harde windstoten, slagregens, vallende potten. De tuin ziet er al de hele week gehavend uit: alle stoelen, tafels en de parasol zijn als een mikado-spel over elkaar gebuiteld. Geknakte zonnebloemen, gevallen takken, bladerloze rozen en ga zo maar door.
Al de hele week vraag ik me af of de storm verantwoordelijk is voor de lichte griep die ik voel, of …
Verder lezen
‘Je moet je toch uiten’, zei een goede vriend aan de telefoon. Ik bewonder deze vriend omdat hij altijd een vorm vindt om zijn creativiteit in kwijt te kunnen. Een noodzaak voor hem, omdat je je door je te uiten, kunt bevrijden van alles wat er in je omgaat.
Dat herken ik. In m’n laatste nieuwsbrief schreef ik nog hoe …
Verder lezen