Skelet

Ik was in Mexico tijdens de Dia de Los Muertos, de Dag van de Doden, al duurt die dag ongeveer een maand. Zelden heb ik zoveel skeletten gezien op t-shirts, truien, mokken, kettingen, oorbellen, rugzakken, beeldjes en andere prullaria. En zelden heb ik zoveel mensen zich vol overgave als skelet zien schminken.

Zombie

Er waren ober-skeletten, skeletten in de bus, zombieskeletten met cape op de boot, stewardess-skeletten, parfumerie-skeletten, museum-skeletten, skeletten op stelten, zittende, staande, liggende, hangende, dansende en van jongere tot oudere selfie-nemende skeletten.

La Catrina

Hoogtepunt was de parade van Las Catrinas in Merida, dat als een Zomercarnaval van de dood door de straten trok. La Catrina is ooit getekend door José Posada in 1913 als een skelet met blonde krullen en een Europese hoed en jurk. Daarna is ze vereeuwigd in een grote muurschildering van diens leerling Diego Rivera en uitgegroeid tot hét symbool van de Dag van de Doden.

Offertafels

Elke winkel, elk restaurant, elke openbare plek had allerhande doodsversieringen. Het mooiste vond ik de offertafels. Daar staan foto’s op van de mensen die overleden zijn, vergezeld van hun lievelingssnoep en -drankjes om hun geesten te lokken en te laten weten dat er aan ze gedacht wordt. Voor het effect stonden er soms ook grote speakers bij waar spookgeluiden en krakende deuren door klonken.

De dood vieren

Hoewel alle zombiemaskers me zo na een week of twee wel een beetje de keel uit begonnen te hangen – het heeft ook wel iets lugubers om van Freddy Kruger een bord taco’s te krijgen – vind ik het een prachtig gegeven om de dood en de doden zo te vieren. Je hoeft niet stilletjes naar een begraafplaats te gaan, er is een nationale gelegenheid om degene die je nu moet missen weer even dichtbij te halen.

Mexicaans

‘Wilt u ook geschminkt?’ vroeg een mevrouw op een plein waar allerlei skeletten in de rij stonden voor ijsjes, marquesita’s en churro’s. Ik bedankte vriendelijk, daar was ik dan toch weer niet Mexicaans genoeg voor.

Een pagina uit m’n schilderdagboek