Zitvlees

Mensen die schrijven, zitten en God wat zit ik graag. Het liefst in een half liggende houding, zo’n houding waar een chaise longue voor is uitgevonden, of een bed. Ik heb er ook een gevleugelde uitspraak voor: ‘Hè hè’. Mijn moeder schiet altijd weer in de lach als ik na een reis van acht uur of een ommetje van vijf minuten op de bank plaatsneem en die allesomvattende klanken vanuit het diepste van mijn ziel, langgerekt en ook een beetje opgelucht uitspreek.

Een volgende

Mijn tante Sjaan, die helaas niet meer onder ons is, kon dat ook altijd zo fascinerend goed zeggen. Zij ging er prat op dat ze nooit rende voor een bus, een tram of een trein. ‘Er gaat altijd weer een volgende.’ Dan plofte ze zo heerlijk neer en was er gebak.

De nieuwe heroïne

Maar vorige week las ik in de NRC een alarmerend stuk van een verslavingsarts die zei dat we verslaafd zijn aan zitten. Het is de nieuwe heroïne, de nieuwe nicotine, de nieuwe suiker, het nieuwe slecht. Daarop luisterde ik de podcast Het Uur waarin hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder aan de tand werd gevoeld. Ook hij waarschuwde voor de epidemie van niet bewegen. Wie wél beweegt loopt minder risico op ziektes en heeft gezondere hersens.

Moe

Als Scherder les geeft, dan onderbreekt hij die les na dertig minuten om even met iedereen drie minuten squats te doen, zo vertelde hij. Hij heeft natuurlijk he-le-maal gelijk, maar ik werd echt al moe van het idee. Ik stelde mijn tante Sjaan voor die naar dit interview luisterde, met haar ogen rolde en diep zuchtend ‘Ik ben toch zeker niet gek!’ zou zeggen.

Ingebakken

Scherder had daar al een antwoord op. Het zit in onze cultuur, in onze samenleving ingebakken om voor gemak te gaan. Het beloningscentrum in onze hersens doet daarnaast heel graag aan korte termijnbevrediging. Alles om en in ons werkt dus tegen. En dat moeten we doorbreken.

Schoorvoetend

Ook daar moest ik van zuchten. Maar toen besefte ik dat ik tijdens mijn ochtendwandeling naar Het uur zat te luisteren en dat ik soms schoorvoetend aan die wandeling begin, vooral nu er weer een hittegolf is, en die dus desondanks nooit op moet geven.

Nog een voordeel van wandelen: je kunt daarna tevreden op de bank ploffen en ‘Hè, hè.’ zeggen. Probeer het maar eens. Zalig.