Auteur: Ivo van Woerden

Met de komst van de regen, breekt de tijd aan om onze beperkte ruimte anders te gaan gebruiken. In de zomer is ons huisje namelijk een villa omdat de tuin dienst doet als uitgestrekte huiskamer waar altijd wel een plekje in de schaduw te vinden is om je in te nestelen en te schrijven.

Maar nu die buitenkamer voortdurend zeiknat …

Van de vorige lange omzwerving had ik geleerd dat er een boerderij zonder hek was, waar een bijtgrage Rottweiler klaar stond. Dat wilde ik Mec niet nog eens aandoen.

Daarom koos ik een alternatieve route, langs paden waarvan ik wist dat er weinig obstakels zouden zijn. Mec dribbelde enthousiast voor me uit.

Ik was afgeleid door de lucht. Omdat ik …

Er is een vast moment, klokslag half tien, dat Mec uit zijn slaapstand komt en steeds een beetje duidelijker aandacht begint te trekken. Afhankelijk van hoever ik met de kranten ben, neemt dat in hevigheid toe. Tot hij zich desnoods over me heenwerpt en me het lezen onmogelijk maakt. De boodschap is duidelijk: er moet gewandeld worden.

Anderhalve kilo zonnebloempitten, schoon aan de haak.

F. komt daarnaast om de haverklap binnenzetten met stapels komkommers, courgettes, bonen en aubergines. Allemaal uit de moestuin.

De koelkast en de vriezer puilen uit. Bij een berg aubergines zette ik puppy-ogen op, wees ernaar en prevelde op mijn allerzoetst: ‘zahlouk’?

F. is de moeilijkste niet en goot zonnebloemolie in een wok om …

Ik zit naast een beroemde filosoof in de trein. Zijn laptop is bijna groter dan hijzelf. Hij werkt aan een artikel dat, naar ik vermoed (omdat ik stiekem op zijn scherm heb gegluurd), over de Russische filosoof gaat wiens dochter onlangs tijdens een aanslag is omgekomen. Of misschien is het, naar aanleiding van die gebeurtenis, een stuk over verlies. Of …

Terwijl ik op een bankje ging zitten in het park van het schitterende Musée Rodin te Parijs, om een overdonderend kunstwerk in me op te nemen – een amalgaam van klimmende en vallende figuren in een kolkende donkere stroom, verdeeld over een immense poort- werd ik afgeleid door een luid pratend stel.

Ook zij zaten op een bankje voor het …

Van alle kanten komt het nieuws naar ons toe: er is een watertekort in Frankrijk. Niet zo gek, want het heeft in geen zes weken geregend. Het gras is kurkdroog, in het asfalt van de weg kun je een fata morgana zien en op de carrosserie van de auto is een eitje zo gebakken. Ik zag foto’s van de opgedroogde …

In de hittegolf die onze tuin iedere dag een geblakerder randje geeft, is er één constante te bespeuren: Saffy die in de meest slaperige houding vanaf het muurtje onder de hazelnootboom alles observeert. 

Ogen als spleetjes. Soms gaan ze even open, dan snel weer dicht als een van de twee reuzen met een snoeischaar voorbij stampt, de ander met een …

Ik weet nog dat ik de eerste foto nam. De zon ging onder, alles baadde in een oranje gloed en Fos, onze golden retriever, keek om naar ons huis alsof hij zelf ook niet kon geloven dat het zijn thuis was.

De tijd kwam tussenbeide. De idylle raakte verstoord. Dat begon met dat Fos door de ouderdom werd ingehaald en …