Luie ogen

In de hittegolf die onze tuin iedere dag een geblakerder randje geeft, is er één constante te bespeuren: Saffy die in de meest slaperige houding vanaf het muurtje onder de hazelnootboom alles observeert. 

Ogen als spleetjes. Soms gaan ze even open, dan snel weer dicht als een van de twee reuzen met een snoeischaar voorbij stampt, de ander met een tuinslang rondsleept of met een camera in de weer is als er een bijzondere vlinder op de buddleja is geland. 

En als het die rondrennende reuzen niet zijn, is het die hond die met takken in de weer is of, als hij zich onbespied waant, een grote hoop onder het muurtje komt leggen. Waarna een van die reuzen dan weer zuchtend en puffend met een schepje langskomt.

Tegenover al die zomerse inspanning staat een langgerekte geeuw. Je ziet het hem denken: waarom al dat gedoe? Weet je niet hoe heet het is? Ga toch even zitten met een groot glas ijswater en een zalige onthoofde muis?! 

Hij heeft een punt. Al wordt het geen muis (nee, echt niet), maar toch zeker een zak tortilla chips.