Chateau Deja Vu II (de ontwarring)

Ik vertelde mijn ouders over de vage herinnering die ik had gehad aan de opgang van Chateau Royal d’Amboise, zo’n gevoel dat je er eerder bent geweest zonder te kunnen plaatsen wanneer.

Mijn vader: ‘Amboise… dat zegt me wel iets.’
I : ‘Nou ik had nóg een vage herinnering. Omdat het van de week zo heet was, zijn we na het kasteelbezoek naar het zwembad gegaan en dat bevindt zich op een eilandje in de rivier. Met daarachter een camping municipal en…’ (terwijl ik er woorden aan gaf, kwam er meer terug, zag ik de douchecabines voor me en een groepje jongeren dat daar tot diep in de nacht met bier in de hand naast een ghettoblaster stond. Jongens waar ik met een grote boog omheen liep om ‘s nachts naar de wc te kunnen). ‘…hebben wij niet ooit op een camping municipal op een eilandje in de rivier…’
Mijn vader: ‘Was die rivier de Loire?!’
I : ‘JA!’
Mijn vader: ‘Ja, daar hebben we gestaan! Met de eerste caravan. Er was een kasteel en daar was een “spectacle gratuit”. Iets met heksen. En daar zijn we geweest. Dat was buiten.’
I : ‘Wow!!! Dat was het! Ik ben er wel geweest, maar niet met Frank!’

We bedachten hoe oud ik moest zijn geweest. Misschien tien of elf? Of toch al verder in de pubertijd? Ik vertelde mijn broer (3,5 jaar jonger) en zus (5,5 jaar jonger) over de ontdekking. Wisten zij nog iets? Maar zij herinnerden zich niets. 

Later die avond kwam er een appje binnen. Er was een raampje opengezet in de hersenpan van m’n zus, waardoor er een inactieve herinnering, was geactiveerd. Ze had zichzelf als een ‘ukkie’ bij het spektakel in het kasteel zien zitten. In het Frans werd er een verhaal verteld terwijl er bolletjes werden getoond. ‘Toen zei ik tegen ma: “dat is het zonnestelsel!” En ma was erg trots op mij, dat ik dat wist.’ Mijn moeder leek zich dat ook weer te herinneren. Op internet vond mijn zus een zonnestelsel-model dat Leonardo Da Vinci had gemaakt, een model dat in Chateau d’Amboise bewonderd kon worden. 

Kluwen aan herinneringen ontward. Mysterie opgelost.