Echt nep
Ondanks het dreigende onweer had ik zin in een grote wandeling. Mec keek om de paar passen om, alsof hij liever terug naar huis ging, maar ik bleef zeggen: ‘kom op, doorlopen’ en ik dacht daar achteraan ‘We zijn toch zeker niet van suiker?!’ want ik had zelf ook wat aansporing nodig.
Het leverde dit kiekje op dat me aan het prachtige werk van @saskiaboelsums doet denken.
Soms, als ik de zachte pianoklanken van de Spotify-playlist ‘Jazz in the background’ op heb staan en in een romantische bui ben, ga ik naar haar Instagram-account om al die natuurpracht in me op te nemen.
In een interview met Boelsums in de NRC las ik een tijdje terug dat ze een foto maakt en daarna elke pixel zo ongeveer digitaal oppoetst. Een monnikenwerk waardoor ieder kunstwerk een, naar mijn mening, uitvergrote versie van natuurschoon wordt waar we allemaal een herinnering aan hebben, zonder het ooit echt zo gezien te hebben.
Dit kiekje dat ik tijdens de onweerswandeling maakte, is zoals het was: witte bloemen (Grote Muur) langs een weiland met donkere wolken op de achtergrond en de zon die onderweg was naar haar slaapkamer. Met wat Instagram-filteraanpassingen heb ik de wolken donkerder en de bloemen lichter gemaakt waardoor ik de foto dichter bij het gevoel van de wandeling heb gebracht dan ik vast kon leggen. Ik heb dus een beeld van de werkelijkheid dichter bij de werkelijkheid gebracht, door er bedrog aan toe te voegen. Zo is een echte wandeling waarbij we op de hielen werden gezeten door de regen, ook een fictief avontuur geworden.
Uiteindelijk hebben we het droog gehouden, al voelde het alsof we zeiknat thuis waren gekomen.