Duracell konijn

Voor het eerst in drie jaar zijn we weer eens samen een paar dagen de hort op, volledig bedoeld om te ontspannen. Ik vond een huisje op het strand van Ile-de-Ré en zag een droomplek voor me om op het ritme van de rollende branding dutjes te doen, samen te kletsen en lekker te eten (Oesters! Mosselen! Wat dan ook!) en uiteraard eindeloos met Mec langs de zee te kunnen wandelen.

Ik had een berg boeken klaargelegd die je tijdens een sabbatical van een jaar nog niet uitgelezen krijgt. En spelletjes voor in de late uurtjes. Een lijst van dingen om te bezichtigen zoals het dorpje Ars-en-Ré (‘de aars van de koning’?!) met zijn enorme scherpe kerktorenspits (een ander deel van de koning?) die zichtbaar moest zijn voor schepen.

Waar ik niet op had gerekend, was dat het huisje zo’n schot in de roos zou zijn dat Mec de hele dag het strand op wil om te rennen of om hard te rennen of om keihard te rennen. Er blijkt werkelijk geen einde aan zijn energievoorraad te zitten. Zelfs als de zon al lang en breed onder is, als de wind rond het huisje raast en het begint te regenen, staat hij nog voor de deur te jammeren om naar buiten te gaan.

‘Lahzuh aan, buite pele,’ zei ik toen ik klein was tegen m’n ouders, zo hielpen ze me pas nog herinneren. Dat deed ik bij het kraaien van de haan, tijdens de zomervakantie. Zij probeerden te ontspannen van een heel jaar werken tijdens een Drentse kampeervakantie in en ik stond als een immer opgewonden duracell-konijn, ongedurig voor hun tent te dralen. Nu snap ik een beetje wat dat voor hen betekende.

Mec’s gepiep is slecht voor het lezen. Voor de dutjes. Voor het concentreren op een spelletje. Maar het is wel een hele goede trigger om nog moe van de vorige wandeling de schoenen aan te trekken en hem dan maar weer uit te laten razen. Ik geloof dat ik zelden zoveel kilometers op een strand heb gemaakt, zo vaak heb moeten wegduiken voor een uitgelaten hond die in galop op me af komt stormen en ook ‘s nachts heb staan lachen om het plezier van een langsscherend dier. Misschien nog wel een zaligere herinnering in wording.