Beleefdheidsdans
Ik was van plan om een giftig stukje te schrijven over onze postbode. En dan niet de postbode die vorig jaar Kapitein Zwartpoot doodreed en die we daarna ‘de moordenaar’ zijn gaan noemen, omdat het op een of andere manier wrang geestig is om droogjes ‘o daar is de moordenaar met de post’ te kunnen zeggen.
Maar nee, de moordenaar is dus echt een hele lieve man met verder goede intenties. Dat weet ik omdat we dagelijks de beleefdheidsdans uitvoeren. Mec hoort zijn auto als hij rustig de hoek om komt rijden en begint te blaffen. Ik doe mijn schoenen aan en loop naar buiten. De moordenaar stapt uit en loopt naar me toe. We treffen elkaar zo halverwege. Hij geeft me de post en zegt iets vriendelijks. Ik wens hem een goede dag en we gaan ons weegs.
Zo niet de invalpostbode die de honneurs waarneemt terwijl de moordenaar deze week vermoedelijk heel vroom ‘In Excelcis Deo’ aan het prevelen is voor de kerstboom. Nee, de invalpostbode komt de hoek omgescheurd en begint dan al ongeduldig te toeteren. Mec in alle staten. Ik in alle staten want ik kan m’n maatje 47 niet zo snel aan mn voeten toveren. En dan rijdt dat gedrocht van een invalpostbode dus zo over ons gazon naar onze voordeur. Vanuit ons huis gezien lijkt het alsof er prompt een auto door het raam komt zetten. Ik heb daar hartkloppingen van (want stel dat de rem het op een dag niet doet?!) en strompel met losse veters naar buiten.
Dan vertikt dat luie mormel om uit te stappen, maar doet d’r raampje open en wacht tot ik zover ben om me een hand post te geven. Ook reclame die ik niet wil hebben, in verband met de ondergang van de aarde enzo. Voordat ik daar wat over kan zeggen is het raampje alweer dicht en rijdt ze achteruit het erf af om mij met de bandensporen achter te laten.
Maar goed, toen maakte ik dus deze foto en zag er een kerstboodschap in. Over vrede op aarde en het achterlaten van boosheid om volledig voor de liefde te kiezen in 2023. Daarom toch maar geen giftig stukje over de invalpostbode, maar een nieuwe aflevering van Unintended Everyday Ballet: the choose love over anger pose.