Ezel

Wat is dat gekke verlangen toch? Je komt toevallig in een dorpje omdat je op de Franse marktplaats een kachel hebt gevonden en dan loop je er rond en denk je verrukt: tjeee, hier wonen, dat wil ik!

Elke dag langs de oevers van de Creuse wandelen. Elke dag de pianoklanken horen die uit de openstaande ramen van de Ecole achter de kerk komen. Elke dag af komen koelen aan het water met een picknick, vooral als de zomer de temperatuur opvoert. Elke dag ergens je schildersezel plaatsen en dan je palet aanmaken om je innerlijke Monét te omarmen. ‘s Avonds bij kaarslicht brieven schrijven aan je verre vrienden en dan bij de afzender en het retouradres eindigen met ‘Saint-Gaultier’ in grote, zwierige krulletters, want dat is dan waar je woont. En ook nog wijn, elke dag. En lezen onder de treurwilg, elke dag. En eten bij dat leuke tentje op de hoek, elke dag. Daar waar de Madame al weet wat je lekker vindt en anders buiten het menu om wel even wat in elkaar laat flansen, omdat zij de kunsten wil stimuleren en ‘de kunsten’ dat ben jij.

Dan denk je verrukt: tjeee, hier wonen, dat wil ik!

Maar ja, dan realiseer je je weer dat je jezelf toch ook altijd meeneemt naar zo’n nieuw leven. Dat je na twee keer hetzelfde rondje wandelen, wel weer eens iets anders wil zien, of na twee keer hetzelfde pianodeuntje wel eens wat Tina Turner wil horen. Dat je je ergert aan de vliegen die zich op je picknick-proviand storten, helemaal in de zomer. Dat je eigenlijk geen schildersezel hebt en ook helemaal niet schilderen kan. Dat je vooral appt en dan nooit een retouradres vermeldt. Dat je graag binnen in een hoekje zit met je koptelefoon op en eigenlijk liever thuis eet, dan ergens anders. Dat het thuis toch eigenlijk zalig is, zodat je ook niet al je spullen in dozen hoeft te doen en hoeft te verhuizen.

Bovendien: stel dat je in dat nieuwe leven iets te kort komt dat je dan op de Franse marktplaats gaat zoeken, zodat je ook nog eens een uitje naar een onbekende bestemming op de koop toe zult hebben en daar rondlopend denkt: tjeee, hier wonen, dat wil ik. Dan begint het allemaal weer van voor af aan.