Crime Scene

Ineens stuitte ik op een tafereel dat niet in de haak kon zijn. Want welke gek dumpt een hele appeloogst onder een boom? Ik ben opgevoed met het mantra ‘Eet jij nog even dat laatste restje op? Anders is het zonde.’ Dus deze scene voelde als een misdaad.

Hercule Poirot

‘Weet je zeker dat ze gedumpt zijn,’ appte F. toen ik een foto stuurde en mijn verontwaardiging deelde. Dat wakkerde meteen mijn innerlijke Hercule Poirot aan.

Appelboom

Ten eerste, en dat was direct het belangrijkste bewijs, lagen de appels niet onder een appelboom. Of ze moesten van heinde en verre allemaal dezelfde kant op zijn gerold, óf iemand had ze moedwillig onder deze boom gedeponeerd. Dat laatste leek me het meest logisch, ook omdat deze appels niet onder aan een heuvel in een kuil terecht waren gekomen.

Kinderkamp

Daarnaast lag er aan de andere kant van het pad een enorme berg snoeiafval te smeulen. Ik had dat afval en de fik eigenlijk eerder gespot dan de appels. Zodra ik buiten iets brandends ruik, dan ben ik weer terug in het Afrikaanse bergkoninkrijk Lesotho, waar we na een tocht te paard voor een hut uitkwamen waar iemand in een pot stond te roeren op een vuurtje. We warmden ons aan het vuur, kregen soep en roken nog lang naar kinderkamp. Sindsdien geldt dat ik, zodra ik iets smeulends ruik, er op afga als een Lesotho-paard naar diens stal.

Iemand had dus mogelijk naast snoei-afval, ook de integrale appeloogst hier te rotten gelegd.

Motief?

Blijft over: het motief. Want waarom zou je eerst alle appels verzamelen en ze dan alsnog weggooien? Waarom zijn ze niet op transport gezet naar Marokko, Libië, Oekraïne, of eender welk land dat het op dit moment moeilijk heeft?

Zuur

Ik pakte er eentje van de stapel en zette mijn tanden erin: zuur, maar niet té. Die ging ik lekker opknagen, anders was het zonde. Toen hij bijna op was, kwam er weer een berichtje binnen van F.: ‘Misschien is er iets mee mis? Zijn ze bespoten met gif en wilde de eigenaar niet dood?’

Laatste stukje

Ik stopte met kauwen en spuugde het laatste stukje uit. Ik kon me niet voorstellen dat dit de echte reden was, maar het was wel de enige die nog een beetje hout sneed en ik had geen zin om actief onderdeel van deze crime scene uit te gaan maken.