Auteur: Ivo van Woerden

Vroeger hadden we een poezie-album of een vriendenboek waarin iedereen die je de moeite waard vond, iets aardigs mocht schrijven. Vaak op rijm en aangevuld met plaatjes. Ik geloof dat meisjes er vooral druk mee waren, maar daar trok ik me niets van aan. Boven de datum verscheen nog wel eens een tekening van een hoed vergezeld van het rijmpje: …

Ineens schoot ik in de lach. We stonden naast elkaar en tilden onze knieën op terwijl we op commando van de YouTube-instructuur onze armen als derwisjen spreiden en ronddraaiden.

Soms kun je jezelf ineens van een afstandje zien en kun je dat beeld niet aan. Want daar stonden we dan op onze twaalfjarige trouwdag in onze slaapkamer voor een fitnessprogramma …

Strand nabij Hellevoetsluis

‘Hey kijk, een paard!’
‘Zo, hallo, moet je dat zien!’
‘Het was de pokebowl. Mijn spijsverteringsstelsel werkt als een trein.’
‘Huh?’
‘Je had het toch over die berg paardenpoep waar we net langsliepen?’
‘Nee, over die mevrouw daar, die zo opzichtig d’r string uit d’r naad stond te plukken.’

Waterweg

‘Weet je hoe de koolmees klinkt?’
‘Nee.’…

Gisteren belandde ik door een YouTube-rabbithole in de Superbowl Halftime Show van Michael Jackson uit 1993. Hij sprong pardoes op het podium en liet het gekrijs van de menigte over zich heenkomen. Z’n look was onmiskenbaar: een zwart militair jasje met gouden emblemen, krulhaar in een staartje en een neusje als Voldemort. 

In mijn vroege tienertijd draaide ik Dangerous helemaal …

Wat is dat gekke verlangen toch? Je komt toevallig in een dorpje omdat je op de Franse marktplaats een kachel hebt gevonden en dan loop je er rond en denk je verrukt: tjeee, hier wonen, dat wil ik!

Elke dag langs de oevers van de Creuse wandelen. Elke dag de pianoklanken horen die uit de openstaande ramen van de Ecole …

Zo schrijf je een stukje over hooibalen en zo word je van meerdere kanten ingewreven dat je er werkelijk geen reet van hebt begrepen. Dat is althans mijn samenvatting van enkele reacties die er binnenkwamen op m’n stukje over de in kleurig plastic ingekapseld balen die de Franse velden bevolken. Ik schreef erover omdat ik het aanzicht van de opgerolde …

Soms vergeet ik dat ook hier, in Midden-Frankrijk, waar de winkels nog altijd tijdens de lunch sluiten, scholen dichtgaan omdat er te weinig aanwas is en waar veel paden onverhard zijn geblijven, de vooruitgang zomaar de kop op kan steken.

Zo rond deze tijd verheug ik me namelijk altijd op de opgerolde hooibalen die na een flinke maaibeurt kriskras op …

Vorig jaar kwam ik op een van m’n vele wandelingen ineens een prachtige paarse tros paraplu-achtige bloemen tegen die ik nooit eerder had gezien. Het bleek om een akelei te gaan die in het wild een plekje in de berm voor een weiland had uitgekozen. Het was een kwestie van opletten en dagelijks langslopen, wachten en hopen dat niemand de …

Ik maakte kennis met de wijnboer die naast mijn schrijvershuisje een wijngaardje bestiert. Het was een zeer aardige man die noest achter een grasmaaier liep om het gras rond de ranken zo kort mogelijk te houden. Ik vroeg of ik de wijn eens mocht proeven, maar daar ging hij niet heel happig op in. Het gaardje was klein, de opbrengst …

Er was een tijd dat ik, om mijn rug sterker te maken, op de sportschool meedeed aan yoga. Soms vergat ik dat ik de enige man in de groep was, tot de lerares dingen zei als: ‘Kom op dames, maak met je benen de “V” van “Victory”!’ en ‘Doe je handen bij je BH-bandjes, daar gaan we!’

Het lekkerste aan …