Een schrijversleven in een Frans tiny house

Anderhalve kilo zonnebloempitten, schoon aan de haak.

F. komt daarnaast om de haverklap binnenzetten met stapels komkommers, courgettes, bonen en aubergines. Allemaal uit de moestuin.

De koelkast en de vriezer puilen uit. Bij een berg aubergines zette ik puppy-ogen op, wees ernaar en prevelde op mijn allerzoetst: ‘zahlouk’?

F. is de moeilijkste niet en goot zonnebloemolie in een wok om …

Ik zit naast een beroemde filosoof in de trein. Zijn laptop is bijna groter dan hijzelf. Hij werkt aan een artikel dat, naar ik vermoed (omdat ik stiekem op zijn scherm heb gegluurd), over de Russische filosoof gaat wiens dochter onlangs tijdens een aanslag is omgekomen. Of misschien is het, naar aanleiding van die gebeurtenis, een stuk over verlies. Of …

Terwijl ik op een bankje ging zitten in het park van het schitterende Musée Rodin te Parijs, om een overdonderend kunstwerk in me op te nemen – een amalgaam van klimmende en vallende figuren in een kolkende donkere stroom, verdeeld over een immense poort- werd ik afgeleid door een luid pratend stel.

Ook zij zaten op een bankje voor het …

Van alle kanten komt het nieuws naar ons toe: er is een watertekort in Frankrijk. Niet zo gek, want het heeft in geen zes weken geregend. Het gras is kurkdroog, in het asfalt van de weg kun je een fata morgana zien en op de carrosserie van de auto is een eitje zo gebakken. Ik zag foto’s van de opgedroogde …

In de hittegolf die onze tuin iedere dag een geblakerder randje geeft, is er één constante te bespeuren: Saffy die in de meest slaperige houding vanaf het muurtje onder de hazelnootboom alles observeert. 

Ogen als spleetjes. Soms gaan ze even open, dan snel weer dicht als een van de twee reuzen met een snoeischaar voorbij stampt, de ander met een …

Ik weet nog dat ik de eerste foto nam. De zon ging onder, alles baadde in een oranje gloed en Fos, onze golden retriever, keek om naar ons huis alsof hij zelf ook niet kon geloven dat het zijn thuis was.

De tijd kwam tussenbeide. De idylle raakte verstoord. Dat begon met dat Fos door de ouderdom werd ingehaald en …

Ik vertelde mijn ouders over de vage herinnering die ik had gehad aan de opgang van Chateau Royal d’Amboise, zo’n gevoel dat je er eerder bent geweest zonder te kunnen plaatsen wanneer.

Mijn vader: ‘Amboise… dat zegt me wel iets.’
I : ‘Nou ik had nóg een vage herinnering. Omdat het van de week zo heet was, zijn we na …

I: ‘Onderweg naar Parc Asterix gaan we stoppen in Amboise. Dat kasteel moet heel mooi zijn.’
F: ‘Maar dat heb je al gezien. We zijn er samen geweest!’
I: ‘Huh, nee joh. Je vergist je. Ik weet zeker van niet. We hebben een keer op het punt gestaan, maar dat ging toen niet door.’
F: ‘Ach, je zult het vanzelf …

Ik vertelde een Franse vriend over de zieke egel Freddy die ik vorige week in het bos vond. Die avond las hij toevallig aan z’n dochter een boekje voor: Max veut sauver les animaux (Max wil de dieren redden).

Die vriend stuurde een foto en had ‘Max’ vervangen door ‘Ivo’. Ik moest er hard om lachen. Ook wel een beetje …

Dit is Freddy. Ik vond hem vandaag in het bos, verzwakt, onder de vliegen en met een witte aangekoekte rand langs zn kop. Hier is de omgeving is er niet zoiets als een professionele egelopvang of enige andere opvang wat dat betreft. Daarom heb ik Freddy in een kartonnen doos mee naar huis genomen. Hij deed zn neusje uit het …