Toen ik jong was, was ik dol op topografie. Ik kon naar de wereldbol staren of in de Grote Bosatlas bladeren en stelde me bij allerlei namen en plaatsen voor hoe het daar zou zijn. Bij de Golf van Bengalen had ik me iets magistraals ingebeeld: koeien op het witte zand die schuilden onder kokospalmen, tropische bloemen en misschien ook …
Verder lezen
Ik was in het gigantische tempelcomplex van Tiruvannamalai en had geen zin meer om te horen dat iets niet kon.
Je keek op een menukaart, vroeg om uitleg, bestelde en dan was het steevast: ‘We don’t have, Sir.’ Waarna ik de slappe lach kreeg en iets anders noemde, wat er ook niet was, tot ik dan maar vroeg wat er …
Verder lezen
‘Welkom bij Har-ki Pauri,’ zei een jonge vrijwilliger bij de heiligste plek in Haridwar waar pelgrims van heinde en verre naartoe komen om te baden in de Ganges of er een offer te brengen.
‘Ik zal u begeleiden.’
‘Dat hoeft niet,’ zei ik. ‘Ik wil alleen het ritueel zien.’
Dat begreep hij. Daarom was hij aangesteld, vertelde hij. ‘Voor de …
In Delhi staat een enorm oranje standbeeld van de god Hanuman, een aap. Hoewel de bovengrondse metro erlangs zou moeten razen, had ik moeite om de tempel te vinden. Dus nam ik, verdwaald op een overvolle markt, een tuktuk die me voor veel te veel geld naar de tempel bracht. Het laatste stukje liep ik alsof ik zevenmijlslaarzen aanhad omdat …
Verder lezen
Schaamte voelen voor iets dat je niet weet, is natuurlijk onzinnig. Toch voelde ik het. Ik was gegeneerd dat ik zo weinig over de enorme historie van India wist en weet. Ik liep door Lodhi Gardens in New Delhi en struikelde er zo ongeveer over een aantal tombes uit de vijftiende eeuw, van heersers waar ik nog nooit van had …
Verder lezen
‘Je hebt geluk! Het is hier ongeveer drie weken lente per jaar,’ zei mijn vriendin. ‘Op dit moment bloeit alles. En kijk, het is bewolkt! Geen zon is goed, anders is het te heet.’ Haar advies was daarom om naar Lohdi Garden te gaan, een park.
Ik logeerde een paar dagen bij haar om een beetje aan India te wennen. …
Verder lezen
‘Wat een eigenheimer,’ zeiden we als iemand erg zijn eigen gang ging, zich niet zomaar gewonnen gaf, er altijd een andere mening op nahield en zich jaloersmakend weinig van anderen aantrok.
Er was bijvoorbeeld een lijzige man met een lange grijze baard en grote borstelwenkbrauwen die ‘Heilige Rinus’ werd genoemd en soms het pleintje achter ons huis opliep om het …
Verder lezen
Een uur lang knikten we, terwijl de notaris door de koopakte scrollde. De vorige keer dat we er waren duurde het twee keer zo lang en moesten we op een stapel papier waar zeker twee bomen voor waren opgeofferd, eindeloos krabbels zetten.
Maar sinds de coronacrisis is de notaris gemoderniseerd, zo leerden we. Er hangt nu dus een enorm beeldscherm …
Verder lezen
De lente was even op bezoek: de zon straalde, we begonnen koortsig in de tuin te werken en we eindigden de dag met wijn bij het opgloeiende uitzicht over de vallei. Ik wilde Mec ook op het plezier van die vroege warmte trakteren, dus we gingen een extra lange wandeling maken.
Roald Dahl
Terwijl we door het bos liepen, dacht …
Verder lezen
De een doet niet aan Valentijnsdag, want ‘de commercie’ en dat elke dag een Valentijnsdag zou moeten zijn. En de ander maakt er een ingewikkelde toestand van met hartjes, bloemen en serenades.
Ik vind het altijd leuk om F een cadeautje te geven. Dus waarom niet ook op Valentijnsdag? Het werd geen kaart, geen bed vol rozenblaadjes en ik heb …
Verder lezen