Harde windstoten, slagregens, vallende potten. De tuin ziet er al de hele week gehavend uit: alle stoelen, tafels en de parasol zijn als een mikado-spel over elkaar gebuiteld. Geknakte zonnebloemen, gevallen takken, bladerloze rozen en ga zo maar door.
Al de hele week vraag ik me af of de storm verantwoordelijk is voor de lichte griep die ik voel, of …
Verder lezen
In de meesterlijke film Oppenheimer zie je hoe alles in het werk werd gesteld om het wilde idee van een atoombom, werkelijkheid te kunnen laten worden. Een dorp werd opgetrokken in de woestijn van New Mexico, wetenschappers gepaaid, miljarden besteed en toen was het moment daar en kon de bom in een B-29 worden geladen om op 6 augustus 1945 …
Verder lezen
‘Je moet je toch uiten’, zei een goede vriend aan de telefoon. Ik bewonder deze vriend omdat hij altijd een vorm vindt om zijn creativiteit in kwijt te kunnen. Een noodzaak voor hem, omdat je je door je te uiten, kunt bevrijden van alles wat er in je omgaat.
Dat herken ik. In m’n laatste nieuwsbrief schreef ik nog hoe …
Verder lezen
Op een route die ik al minstens honderd keer gelopen heb, viel m’n oog ineens op een berg witte bloemen die ik nooit eerder had gezien. Ze sprongen zo in het oog dat ik me afvroeg of ik misschien kippig aan het worden was, want hoe had ik ze al die tijd kunnen missen?
Op de middelbare school heb ik …
Verder lezen
Pas toen ik beter keek, zag ik de horror.
Dit is de tijd dat de vliegende herten uitvliegen, een van de grootste keversoorten van Europa. De kaken van de mannetjes lijken op geweien (waar ze niets mee kunnen, ze zitten er puur om vrouwtjes te imponeren).
Je vindt ze nu in de bermen, in het struikgewas en op de weg. …
Verder lezen
Op het droogrek hangt sinds gisteren een vlecht zuringbladeren in de zon te drogen. ‘Ja’, zei F die een eindeloze nieuwsgierigheid heeft naar alles wat in en om de tuin te vinden is, ‘dat komt uit Armenië en ze drogen het zo omdat het dan in de winter in een soep gebruikt kan worden die Aveluk heet. Met aardappels en …
Verder lezen
Vroeger hadden we een poezie-album of een vriendenboek waarin iedereen die je de moeite waard vond, iets aardigs mocht schrijven. Vaak op rijm en aangevuld met plaatjes. Ik geloof dat meisjes er vooral druk mee waren, maar daar trok ik me niets van aan. Boven de datum verscheen nog wel eens een tekening van een hoed vergezeld van het rijmpje: …
Verder lezen
Ineens schoot ik in de lach. We stonden naast elkaar en tilden onze knieën op terwijl we op commando van de YouTube-instructuur onze armen als derwisjen spreiden en ronddraaiden.
Soms kun je jezelf ineens van een afstandje zien en kun je dat beeld niet aan. Want daar stonden we dan op onze twaalfjarige trouwdag in onze slaapkamer voor een fitnessprogramma …
Verder lezen
Strand nabij Hellevoetsluis
‘Hey kijk, een paard!’
‘Zo, hallo, moet je dat zien!’
‘Het was de pokebowl. Mijn spijsverteringsstelsel werkt als een trein.’
‘Huh?’
‘Je had het toch over die berg paardenpoep waar we net langsliepen?’
‘Nee, over die mevrouw daar, die zo opzichtig d’r string uit d’r naad stond te plukken.’
Waterweg
‘Weet je hoe de koolmees klinkt?’
‘Nee.’…
Gisteren belandde ik door een YouTube-rabbithole in de Superbowl Halftime Show van Michael Jackson uit 1993. Hij sprong pardoes op het podium en liet het gekrijs van de menigte over zich heenkomen. Z’n look was onmiskenbaar: een zwart militair jasje met gouden emblemen, krulhaar in een staartje en een neusje als Voldemort.
In mijn vroege tienertijd draaide ik Dangerous helemaal …
Verder lezen