Omdat ik een wapen draag is het reizen makkelijker geworden. Hij gaat overal mee naartoe en is eigenlijk altijd geladen. Behalve als de batterij leeg begint te raken, dan slaat de paniek toe. Want hoe deden we dat ook alweer zonder telefoon?
Avontuur
Vroegah, toen je nog reischeques had, met muntjes in telefooncellen stond te klooien, je de taal niet …
Verder lezen
‘Het is een zegen om iets met avocado te zien,’ zei Christina, al wist ik toen nog niet hoe ze heette. We stonden naast elkaar op het vliegveld van San José op onze bestelling te wachten bij het enige café dat geen junk food verkocht. ‘Ja,’ zei ik. ‘Het is goed zoeken, maar af en toe kun je een gerecht …
Verder lezen
Na een lange busreis langs vulkanen en tropische bosranden, waren we bij een wegrestaurant aangekomen voor de broodnodige koffie en toiletbreak, maar toen we uitstapten hoorde ik vreemd gekras en zag daarop een soort Mcflurry in alle primaire fleuren.
Fotoprikkel
Waarom kunnen mijn hersens niet eerst iets een tijdje rustig bezien voordat de ‘foto’-prikkel naar mijn hand wordt gestuurd? Daar …
Verder lezen
Altijd als ik me in een nieuwe wereld begeef, vraag ik me af waar de mensen waarbij ik in taxi’s stap, die koffie zetten in cafés, eten komen brengen, tickets aannemen, van ’s ochtends 4 uur tot ’s avonds 22.00 uur tours begeleiden en ga zo maar door, van dromen. Als ze wakker worden, wat maakt dan dat ze zin …
Verder lezen
We liepen door een snikheet en vochtig regenwoud over een pad dat was aangelegd, langs een waterleiding die nooit in gebruik was genomen. Handig want nu hoefden we niet met machetes aan de slag om ons een weg door al dat ondoordringbaars te banen.
Indiana Jones
Zo had ik me een wandeling in het tropisch regenwoud van Panama alleen wel …
Verder lezen
‘Daar waar de rode straatstenen ophouden en het asfalt begint, moet je echt niet lopen,’ zei de gids terwijl we Casco Viejo uitreden, een historische, volledig gegentrificeerde wijk van Panama Stad. ‘Het is daar heel erg gevaarlijk.’
Het idee van gevaar in een vreemde stad, vind ik altijd ontzettend moeilijk te bevatten. Natuurlijk moet je in grote steden uitkijken. Gelukkig …
Verder lezen
‘Wat voor ramp zou dit zijn geweest?’ dacht ik terwijl ik voor een levensgroot blauw kunstwerk stond dat de hele muur in beslag nam van de kerk van San Francisco de Asis op de kop van de historische wijk Casco Viejo in Panama Stad. Ik zag skeletten, een man met een aureool in een tuniek, kolibries, mensen die hun baby’s …
Verder lezen
Ik was in Mexico tijdens de Dia de Los Muertos, de Dag van de Doden, al duurt die dag ongeveer een maand. Zelden heb ik zoveel skeletten gezien op t-shirts, truien, mokken, kettingen, oorbellen, rugzakken, beeldjes en andere prullaria. En zelden heb ik zoveel mensen zich vol overgave als skelet zien schminken.
Zombie
Er waren ober-skeletten, skeletten in de bus, …
Verder lezen
‘Verboden te zwemmen’, stond er op grote borden bij het strand. Maar de hitte was zo drukkend en de luchtvochtigheid zo hoog dat alleen al kauwen op een cracker tot een uitbraak van heftig zweten leidde. Alles was ongemakkelijk: liggen, want een warme matras. Zitten, want zweterige dijen. Veel drinken, want even later opstaan om naar het toilet te lopen, …
Verder lezen
12,5 jaar geleden brachten we elkaar naar het altaar op ‘Fields of Joy’ van Lenny Kravitz. Ik verheugde me vooral op het feest erna, maar ik had onderschat hoe onvoorstelbaar overweldigend het is om de liefde tijdens de ceremonie hardop te vieren met iedereen waar je van houdt. Om ze allemaal bij elkaar te zien en dan al die kantjes …
Verder lezen