Het was me binnen heus opgevallen dat er buiten iets spectaculairs gaande was. Een gloed die van geel naar oranje en paars verschoof, sijpelde door het raam naar binnen. Ik registreerde het wel, maar zat teveel in mijn eigen wereld om in actie te komen.
Kwast
Toen ik buiten kwam, zag ik dat ik niet de enige ben die met …
Verder lezen
We hadden zin in nog een keer exact hetzelfde te doen: de zon uit zee op zien komen in het huisje op het strand, door de pittoreske straatjes van Ars-en-Ré dwalen, eindeloos wandelen langs de lege kust, nog een keer die gave oude vuurtorens bewonderen, verse oesters en mosselen eten in zo’n cabane en allerlei soort zout bij de pannen …
Verder lezen
Het paard was groot en bruin en kwam in een rustige tred op ons af. Erop zat een ruiter in vol tenue, inclusief zo’n helm met een klep, handschoentjes en een zweepje. Naast het paard liep een hondje, een beagle met flinke flaporen. Ze vormden een vrolijk geheel en wij liepen in de weg, of althans dat voelde zo.
Poortje…
Verder lezen
Ineens stuitte ik op een tafereel dat niet in de haak kon zijn. Want welke gek dumpt een hele appeloogst onder een boom? Ik ben opgevoed met het mantra ‘Eet jij nog even dat laatste restje op? Anders is het zonde.’ Dus deze scene voelde als een misdaad.
Hercule Poirot
‘Weet je zeker dat ze gedumpt zijn,’ appte F. toen …
Verder lezen
Heb je dat ook wel eens, dat je buiten bent en je ineens zo ontzettend goed ziet hoe mooi alles is? Het licht dat door de bladeren valt, de waaiers van varens, de schaduwen die ze maken, de vlinders die je lijken te begroeten en de koolmeesjes die niet alleen naar elkaar maar ook naar jou lijken te fluiten?
Ik …
Verder lezen
Mensen die schrijven, zitten en God wat zit ik graag. Het liefst in een half liggende houding, zo’n houding waar een chaise longue voor is uitgevonden, of een bed. Ik heb er ook een gevleugelde uitspraak voor: ‘Hè hè’. Mijn moeder schiet altijd weer in de lach als ik na een reis van acht uur of een ommetje van vijf …
Verder lezen
Weimaraners staan erom bekend erg gehecht aan hun baasje(s) te zijn en daardoor moeilijk alleen gelaten te kunnen worden. Dat laatste is een nadeel, al proberen we dat wat op te rekken, maar die angst om alleen te zijn heeft ook een voordeel: het werkt als een onzichtbaar elastiek.
Als we uit wandelen gaan wil Mec nog wel eens op …
Verder lezen
Het was acht uur ‘s ochtends en ik liep door mijn lievelingsbos. Zelden was ik er zo vroeg en dat had alles te maken met de hittegolf, want deze week was het 35 graden of warmer. Een fijne bijkomstigheid van dit tijdstip was dat ik het bos wéér met nieuwe ogen zag. Want zo vroeg, met deze hitte, viel het …
Verder lezen
‘Ken je de Wilde peen?’ vroeg F. terwijl ik net anderhalve kilo vers geplukte bramen bij hem inleverde. ‘Die heeft zo’n wit scherm maar dan met een zwart puntje in het midden,’ ging hij verder. ‘Hij is eetbaar en weet je wat zo leuk is? Met dat zwarte puntje doet die plant alsof er een insect in het midden zit, …
Verder lezen
Ik heb er geen actieve herinnering aan dat ik ooit naar een tutorial op YouTube heb gekeken, maar nu ik mijn oude tekenliefde heb hervonden, val ik dus van de ene in de andere. Ze werken enthousiasmerend. Ik droom inmiddels van hoe ik bepaalde technieken toepas en kan de volgende dag niet wachten om ze in het echt te proberen.…
Verder lezen